338

ΦΙΛΕΜΟΝΟΣ ΛΕΙΨΑΝ Α

ΕΚ ΤΩΝ ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ.

a'.

ν δὲ εἰς λέληθεν ἐδεὲν ποιῶν,

Οι εν κόλπων, δὲν πεποιηκὼς πάλαι,

Οὔτε Θεὸς, ἔτ ̓ ἄνθρωπος, ὗτός εἰμ ̓ ἐγώ,
Αὴρ, ὃν ἄν τις ὀνομάσειε καὶ Δία.

Ἐγὼ δ ̓, ὅ Θεξ 'ξιν ἔργον, εἰμὶ πανταχό,
Ἐνταῦθ ̓ ἐν ̓Αθήναις, ἐν Πάτραις, ἐν Σικελίᾳ,
Ἐν ταῖς πόλεσι πάσαισιν, ἐν ταῖς οἰκίαις
Πάσαις· ἐν ὑμῖν πᾶσιν ἐκ ἔςιν τόπος,
Οὗ μή 'ςιν ἀήρ· ὁ δὲ παρὴν ἁπανταχε,
Πάντ ̓ ἐξ ἀνάγκης οἶδε, πανταχέ παρών.

B'.

Αλλος κατ' ἄλλην δαιμονίζεται τύχην.

I.

ΙΟ

1. Ὃν δὲ εἷς &c.] Verfus hi etiam infra Tit. X. legebantur. Ex utraque lectione unam collegimus; nam hoc loco edebatur & d'è äv

ποιῶν. Grotius.

3. Οὔτε Θεὸς &c.] Ita omnino fcribendum, non εἰ μὴ ἐγώ. Infra exftabat εἰμὶ ἐγὼ, fed elifionem verfus poftulat. Idem.

5. Ο Ge8 'σιν έργον] Infra erat, § Θεῖ ἐσὶν ἔργον. At in MS. diferte, ut nos hic fcripfimus. Hic verò ἐγὼ δ ̓ ὃ ἔργον, verfu mutilo. Idem.

6. Ἐνταῦθ ̓ ἐν ̓Αθήναις] Hic verfus hoc loco defiderabatur, fed infra exftabat. Idem.

8. Πᾶσιν] Ita rede infra, male in hoc loco πᾶσα. Idem. 9. Οὗ μή σιν ἀνς] Ita redte infra, male hic, & μήν ἐσι. Idem. 10. Πάντ' ἐξ ἀνάγκης οἶδε] Sic infra redd. Malà hoc loco ὁ δέ. Idem.

ibid. Πανταχό παρών ] Hoc infigne fragmentum incerto Poetæ, in Stobæanis excerptis tribuitur. At in Collectione Grotiana Philemoni. Quamvis perabfurdè aërem Deum efle colligat Poëta, at

tamen

339

PHILEMONIS RELIQUIÆ

Q

EX INCERTIS COMOEDIIS.

1. Apud Stobaum de Rerum Nat. Tit. III. Uem nemo fugit quidquid faciat,

Aut facturus fit, aut fecerit olim, Neque Deus, neque Homo, is ego fum, Aer, quem quis etiam nominaverit Jovem. Ego, quod Dei eft opus, fum ubique, Hic Athenis, Patris, in Sicilia,

In omnibus urbibus, in ædibus

Omnibus. Apud vos omnes non eft locus,
Ubi non fit aër; ille verò qui præfens ubique,
Omnia neceffariò novit, cùm omnibus locis adfit.
2. Ibid. Tit. X.

Alius fecundùm aliam jactatur fortunam.

tamen hinc colligere licet jam tum Ethnicis duas divinas pro prietates notas fuiffe, Omnipræfentiam, ut loquimur, & Omnifcientiam. Imitatus eft autem nofter Euripidem, cujus hos ver fus habet eodem Titulo Stobaus:

Ορᾶς τὸν ὑψε τόνο ̓ ἄπειρον αἰθέρα,

Καὶ γῆν περὶξ ἔχονθ ̓ ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαις·
Τόξον νόμιζε Ζήνα, τὸν δ ̓ ἡγε Θεόν.

Interprete Cicerone, de N. D. Lib. II. c. 25.
Vides fublime fufum, immoderatum athera,

Qui tenero terram circumjestu amplectitur.
Hunc fummum habeto Divum, hunc perhibeto Jovem.

Vide Jufti Lipfii Phyfiol. Stoicorum Lib. II. c. 12.

11. Δαιμονίζεται] Hoc eft, ὑπὸ τὸ Δαίμονος χειμάζεται, ο for tuna agitatur & vexatur; nam Aainav eft Fortuna. Vide Suidam, in ea voce. Videtur fictum à Philemone verbum ; alioquin Hefychius δαιμονίζειν interpretatur δαίμονα ἡγεῖθαι ἡ ἀποθεῖσθαι. Ex Mattheo tantùm citatur, quafi effet vox dumtaxat Christianorum.

ζ.

Τί ποθ ̓ ὁ Προμηθεύς, ὃν λέγεσ ̓ ἡμᾶς πλάσαι,
Καὶ τ ̓ ἄλλα πάντα ζῶα, τοῖς μὲν θηρίοις
Ἔδωχ ̓ ἑκάςῳ κατὰ γένος μίαν φύσιν ;
*Απαντες οἱ λέοντες εἰσὶν ἄλαιο σε

Δειλοὶ πάλιν ἑξῆς πάντες εἰσιν

Οὐκ ἔς' ἀλώπηξ, ἡ μὲν εἴρων τὴν φύσει,
Ἡ δ' αὐθέκαςος· ἀλλ ̓ ἐὰν τρισμυρίας
̓Αλώπεκάς τις συναγάγει, μίαν φύσιν

15

20

25

12. Οὐ μόνον τὰ σώματα] Corpora juvenum tempore crefcunt, réfque etiam, quò antiquiores, eò majores videntur.

15. Ὁ χρόνος &c ] Non tam magifter, quam tempus; quo accedente, exercitatiores fiunt artifices.

16. Ζηλεῖ δὲ μὴ] Intelligendum hoc de intima Dei natura, cujus adtributa tantùm quædam à pofteriore, ut loquuntur Philofophi, & quidem minùs perfectè novimus; non de exfiftentia, de qua conftet oportet, antequàm Deum quifquam colere poffit. Eft hoc fragmentum quoque, in Comparatione Menandri & Philemonis.

18. Εἵ τ ̓ ἐσιν &c.] Sic videtur fcripfife auctor etiam Dan. Heinfio, in notis ad Comparationem. Ceterùm, ut rectè judicat, ipfe fenfus παρακεκινδυνευμένος eft, ac prafertim apud Chrifianas aures eft excufandus. Ideóque, eodem judice, rectè fcripfiflet Poëta:

Ο, τ' ἔσιν, ὅ, τι τ ̓ ἐκ ἔσιν.

Nemo enim dubitare debet, ac ne Paganus quidem poteft an

3. Ibid. Tit. XI.

O Pamphile, tempus non folum corpora
Auget procedens, fed & res ipfas.
4. Ibidem.

Quotquot artes fuerunt, has, ô Laches,
Omnes docuit tempus, non magifter.

5. Ejud. Excerpt. de Mor. Tit. I.

Deum effe crede, & cole, nec quære,
Nihil enim aliud præter quærendi laborem habebis.
An fit, nécne nolito difcere,

Ut exfiftentem & præfentem femper cole.
6. Ibid. Excerpta de Moribus Cap. VII.

Quæcumque per ipfos agentes fiunt,

Nulli eorum adeft, aut particeps fit Fortuna.
7. Ibid. Tit. II.

Quare tandem Prometheus, quem dicunt nos finxiffe,
Et reliqua omnia animalia, feris quidem
Dedit fingulis generatim unicam naturam?
Omnes leones funt fortes,

Timidi contrà ordiac

funt lepores.

Non eft vulpes, hæ quidem naturâ callida,

Illa verò fimplex, sed si ter mille

Vulpes quifpiam congregarit, unicam naturam

fit Deus; fed fi fit, nemo debet ejus naturam curiofiùs quærere, quia quid fit ne Angeli quidem poffunt penitus intelligere. Vide Menandri fragm. CCXLVI.

26. Пáves εioiv] Hoc ei addidimus ex MS. A. & fine co mancus erat verfus. Grotius. Miror hunc locum Euripidi tribui à viro docto, cùm & antiquiores Stobai editiones & Grotiana Philemoni tribuant. Comici potiùs eft, quànr Tragici.

27. Eipav] Cùm de vulpe agatur, quæ ex Efopicis fabellis callidiffima fingitur, calliditas tantùm hic fignificatur eâ voce. Alioqui diffimulatorem fignificat, quo fenfu pay Socrates dicebatur. Vide Ciceronem de Officiis Lib. I. c. 30.

28. Aubenasos] Grotius feveris moribus interpretatur, fed fatis commodè feveri mores non opponuntur calliditati. Itaque ex Hefychio malui fimplicem vertere, qui è diametro oppofitus callido. Verba Hefychii funt: Αὐθέκασος, ἀκριβὴς, αὐσηρὸς τῷ λόγῳ ρακάλυπτος, ἢ τῷ τρόπῳ ἁπλᾶς &c. Vide etiam Suidam.

άπα

Απαξαπάσαις ὄψεται, τρόπον θ ̓ ἕνα.
Ἡμῖν δ ̓ ὅσα καὶ τὰ σώματ ̓ ἐςὶ τὸν ἀριθμὸν
Καθενὸς, τοσέτες ἐςὶ καὶ τρόπος ἰδεῖν.

ή.

Ἐπὰν ὁ νᾶς ᾖ μὴ καθεςηκώς τινι,
Οὐκ ἔς' ἀκάειν ἐθὲν αὐτὸν, ἐδ ̓ ὁρᾶν.
θ'.

Σὺ γὰρ τίς ἐσσὶν, εἰπέ μοι, παῤῥησία.
Σὺ λαλεῖς ἐν ἀνθρώποισιν ἐκ ἄνθρωπος ων,
Τὸ δ ̓ ὅλον περιπατεῖς; ἢ τὸν αὐτὸν ἀέρα
Ἑτέροις συνέλκεις, εἰπέ μοι, τοιῦτος ὤν;
"'.

Ανὴρ δίκαιός ἐςιν, οὐχ ὁ μὴ ἀδικῶν,
Αλλ' ὅστις ἀδικεῖν δυνάμενος μὴ βέλεται.
Οὐδ ̓ ὃς τὰ μικρὰ λαμβάνειν ἀπέσχετο,
̓Αλλ ̓ ὃς τὰ μεγάλα καρτερεῖ μὴ λαμβάνων,
Ἔχειν δυνάμενος καὶ κρατεῖν ἀζημίως.
Οὐδ ̓ ὅς γε ταῦτα πάντα διατηρεῖ μόνον,
Αλλ' ὅστις ἄδολον γνησίαν τ ̓ ἔχων φύσιν,
Εἶναι δίκαιος κ' & δοκεῖν εἶναι θέλει.

ια.

Ἐὰν οἷς ἔχομεν τοῖς γε μηδὲ χρώμεθα,

Α δ ̓ ἐκ ἔχομεν ζητῶμεν, ὧν διὰ Τύχην,

30

35

40

45

31. Τὰ σώματ' ἐςὶ] Ita redè MS. A. vulgo deeft is. Malebat Salmafius: ὅσα καὶ τὸν ἀριθμόν ἐςι σώματα.

34. Οὐκ ἔσ ̓ ἀκόειν] Hoc eft, non fatis intelligit quid audiat, aut quid videat; nec fibi, ut par eft, cavet.

37. Περιπατεῖς] Idem eft hic ac καλαπατεῖς, Give conculcas. 39. 'Ανές δίκαιος &c.] In exemplaribus vulgatis Stobai ante hoc fragmentum adferuntur duo verfus, qui dicuntur effe Philemonis in Palamede, & ejufdem quæ hîc habentur fuiffe adfirmantur. Palamedes argumentum eft Tragoedia, non Comœdiæ. Euripides certè Tragoediam eo nomine fecit, cujus nonnulla fuperfunt fra gmenta. Grotius edidit, Philifcus Palamede, cui etiam hæc tribuir; fed in Indice locorum Philemonis ex incertis Fabulis teftatur quofdam hæc illi_accepta referre. Philemonis, Philifci & Philiftionis fzpe confufa funt nomina. Interea inter Philemonis fragmenta legi voluimus pulcherrimos, & quovis Philofopho digniffimos verfus, donec ejus eos efle non conftet; nec quidquam ea in re Lectores