1. Apud Stobaum Flor. Tit. XXII.
O ter miferos.

Omnes, qui fpiritus magnos gerunt.
Naturam enim humanam non norunt.

2. Prifcianus Lib. XVIII. col. 1183. Ignorabat ipfe quis effet.

mo nimis obverfantur. Quare quotidie lectitanda funt.* 4. 'Exeλáber] Apud Prifcianum imeλábero. Grotius.

EX LEUCA DI A.

1. E Prologo. Strabo Lib. X. p. 452.
fuperbiffimum

Venata Phaonem æftro libidinis concita

ως

τρα γάρ ἐσι λευκὴ τὴν χρόαν, προκειμένη τῆς Λευκάδος, εἰς τὸ πέλαγος καὶ τὴν Κεφαλληνίαν ἐντεῦθεν τὄνομα λαβεῖν. Ἔχει δὲ τὸ τῆ Λευκάτα ̓Απολλῶνος ἱερὸν, καὶ τὸ ἅλμα τὸ τὰς ἔρωτας παύειν πεπιτευμένον, ᾗ δὴ λέγεται πρώτη Σαπφὼ, ὥς πε φησὶν ὁ Μένανδρος, τὸν væégxoμñov. &c. Rupes enim eft albo colore, fita ante Leucadem ad mare Cephalleniam, ita ut ex ea nomen acceperit. Habet enim Apollinis Leucate fanum, & faltum qui amores exftinguere credebatur. ubi dicitur (faltaffe) prima Sappho, ut alicubi dicit Menander,fuperbiffimum &c. Refpicit ergo Menander ad Hiftoriam, quâ ferebatur Sappho fe præcipitem in mare illic jeciffe, cùm aliter amorem in Phaonem, à quo fpernebatur, fedare non poffet. Vide interpretes Strabonis, & Sapphus Epiftolam ad Phaonem ab Ovidio fcriptain.

}

9. Αεὶ νομίζονθ' &c.] Refpicere videtur ad locum Homeri Odyft 2.6. ubi fic Eumæus Ulyffem,fub mendici fpecie latentem & ftabulo à fe exceptum, alloquitur:

Ξεῖν ̓, ἔ μοι θέμις ἔς', εδ ̓ εἰ κακίων σέθεν ἔλθοι,

Ξεῖνον ἀτιμῆσαι, πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες

Ξεῖνοι τε πτωχοί τε.

Hofpes, non mihi fas eft, ne fi quidem deterior te venerit, hofpitem Spernere, à Jove enim funt omnes & hofpites mendici. Excipien

In Titulum] Hanc fabulam laudat Quintilianus Inft. Or. Lib. X. cujus verba protulimus ad Επίκληρον.

Jeciffe fe alta ex rupe,

Sed ex voto tuo, domine Rex.

2. Apud Hefychium in Leucados.

Celebretur Templum
Juxta Leucadis littus.

3. Apud Stobaum Flor. Tit. X.
Quisquis auro manum fubjicit,

Quamvis non dicat, prava facere vult.
4. Ibid. Tit. XCV.

Semper pauperes creduntur Deorum effe.

5. Ex Suida in Cáxopos. Etymol. in eadem voce. Impone ignem, æditua, fic rectè;

Aut facerdos, qui Templum exornat & verrit. 6. Schol. Ariftoph. in Archanenf. y. 283.

Conteretur.

7. Apud Etymol. in Zánopos. Editua eft, ô fili, quæ templum exornat. 8. Apud Zenobium Cent. VI, Prov. 13.

Dies alba.

dos, nempe, putabant pauperes, quafi à Jove mitterentur, ut eorum humanitatem exploraret. Quâ opinione deteriorem utinam nullam habuiffent!

10. Επίθες &c.] Vide ad Δὶς ἐξαπατῶντα.

ex

14. 'Huiga λεvxn] Zenobius ita dictum vult felicem diem Scytharum confuetudine, qui cubitum ituri, fi feliciter proceffiffet dies, album calculum in pharetram projiciebant; fin molestè, nigrum. Eum vide & quæ ad cum notavit Andr. Schottus.

EX LO CRIS.

1. Apud Zenobium Cent. VI. Prov. 27.

S Anior crotone.

Kgóravos] Pulex eft canum & boum fi Suida credimus, qui proverbium quidem profert, fed Menandri non meminit.

E

ΕΚ ΤΗΣ ΜΕΘΗ Σ.

α!

ἶτ ̓ ἐκ ατοπώτατα πράττομεν καὶ θύομεν;
Όπ8 γε τοῖς Θεοῖς μὲν ἠγορασμένον
Δραχμῶν ἄγω προβάτιον ἀγαπητὸν δέκα
Αὐλητρίδας δὲ καὶ μύρον καὶ ψαλτρίας,
Μενδαῖον, Θάσιον, ἐγχέλεις, τυρὸν, μέλι,
Μικρᾶ τάλαντον γίνεται τὸ κατὰ λόγου·
Δραχμῶν μὲν ἀγαθὸν ἄξιον λαβεῖν δέκα
ἡμᾶς, ἐὰν καλλιερηθῇ τοῖς Θεοῖς.

Τέτων δ ̓ εἰ πρὸς ταῦτ ̓ ἀνελεῖν δεῖ τὴν ζημίαν,
Πῶς ἐχὶ τὸ κακὸν τῶν ἱερῶν διπλάζεται;

Ἐγὼ μενον ὤν γε Θεὸς ἐκ ἂν εἴασα

Τὴν ἀσφῦν ἐπὶ τὸν βωμὸν ἐπιθεῖναι ποτὲ,

5

ΙΟ

In Titulum. In hac Comoedia, Parafiti partes videntur eximia fuiffe. Meminit ejus Athenaus Lib. VI. p. 247. ubi de Parafitis agit, memorátque eos, qui Parafitorum meminerant. Voce autem Μέθη non fignificatur hic proprie confuetudo fe fe inebriandi, aut etiam is ftatus, in quo funt ebrii, quod utrumque Ebrietatis nomine vocant Latini; fed Convivium, in quo conviva inebriantur. Si credimus Athenao Lib. II. p. 40. & Suida μέθαι dicta funt primum convivia μετὰ τὸ θύειν με θοίναι & θαλίαι. De Etymologia nunc non quæro, fed hinc colligere mihi poffe videor convivium hac voce interdum fignificatum.

1. Εἶτ ̓ ἐκ ἀτοπώλα]α] Optime fic ad Athenaum Cafaubonus, pro εἶτ ̓ ἐκ ἅπαν]α. Grotius.

Πράττομεν καὶ θύομεν] Res ipfa oftendit perinde efle, ac fi dixitfet πράτ]ομεν ὅταν θύομεν. Talia funt obfervanda, ne ubi fimilia occurrunt, emendare velimus quæ fana funt.

3. ̓Αγαπητόν] Notum eft ἀγαπᾶν τι effe, apud Græcos, contentum effe re quapiam, inde ἀγαπητόν interdum dicitur id quo quif piam eft contentus, aut certè contentus effe debet.

4. Αὐλητρίδας &c.] Apparatus convivii, non facrificii.

6. Μικρέ] Subaudi δεῖ deeft.

Τὸ κατὰ λόγον] Τὸ pro τὲ read pofuit Cafaubonus. Grotius. Hic

1. Apud Athenæum Lib. VI. p. 146. & Lib VIII. p. 364.
Einde an non abfurdiffima facimus, cùm facra faci-
Ubi Diis quidem, quæ emta eft
(mus?
Decem drachmis, duco oviculam, quâ fint contenti.
Tibicinas verò, & unguentum & cantrices,.
Mendæum, Thafium vinum, anguillas, caseum, mel
Minùs paullò talento, fi rem putemus, emimus.
Digni fumus qui bonum drachmarum decem accipiamus
Nos, fi Diis litaverimus.

Harum fi præterea jacturam facere nos oportet,
Quomodo facrorum malum non duplex fit?
Ego quidem, fi Deus effem, non paterer
Lumbum altari umquam imponi,

definit citatio, que exftat Lib. IV. Athenai, reliqua fequuntur, in eodem loco, Lib. VII.

Δραχμῶν μὲν ἀγαθὸν] Omnino ita legendum non ἀγαθῶν, ut habet Athenai editio. Grotius. Optimè. Loquentem inducit Menander nefcio quem religionem facrificii ex fumtu, potiùs quàm ex animo, perperam æftimantem; quafi Dii, plura offerentibus, plura dare debuiffent. Simile quidpiam habuimus in Dyfcolo. Sed contra hanc opinionem exftant multa egregia etiam Ethnicorum dicta. Vide Perfium Sat. II, 69. & feqq. ejusque Interpretes.

Ἡμᾶς] Noli fcribere ὑμᾶς. Grotius

T] Drachmarum , quæ amittuntur, dum nihil à Diis impetratur; quæ duplex eft jactura, fi fortè contingat ingrata esse Diis facra, aut Deos nolle concedere quod ab iis petitur.

Ibidem. Illud i & dei ob fenfum, partim & ob verfum addidimus. At Cafaubonus τέτων δὲ δεῖ πρὸς ταῦτ ̓ ἀνελεῖν τὴν ζημίαν.

Grotius.

II.

'Eyà μèv & &c.] Addidi av, ob verfum. Noli autem credere Deum hic introduci loquentem; nam wv yɛ Oɛós, eft fi Deus fim, fubticetur enim fæpe av. Idem.

12. Thy dopũy iπì] Hic ante iì erat av, fupervacuò. Idem. Orpu] Vide Dyfcoli . 25.